Motivation towards Learning English of Thai Political Science Undergraduate Students: A Survey Study

Abstract

Motivation plays a central role in the language learning process because it drives an individual to start taking action and maintain his or her progress. This study aims to survey the motivation level of political science undergraduate students towards learning English and identify whether the students are primarily integratively motivated or instrumentally motivated to learn the English language. A total of 160 political science undergraduate students were chosen using the stratified sampling method to complete an online self-administered questionnaire adapted from Gardner's (1985) Attitude/Motivation Test Battery and Prapphal's (1981) Attitude Testing. In addition, they were requested to answer one open-ended question on the importance of learning English for their lives. The quantitative data was analysed using descriptive statistics and the open-ended answers were categorised into two main themes: instrumental motivation and integrative motivation. The results show that the students were very highly motivated towards learning English. Despite the high scores in both types, students were predominantly instrumentally motivated towards learning English. It was also found that women were generally more motivated than men. Based upon the study's outcomes, some significant implications are discussed.

Keywords: English learning, Gender and language learning, Motivation, Political science students

                                                    บทคัดย่อ

แรงจูงใจนับเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งยวดในการเรียนภาษาทั้งนี้ก็เพราะว่าแรงจูงใจเป็นเครื่องผลักดันให้ปัจเจกบุคคลเกิดกระบวนการเริ่มต้นและช่วยประคับประคองกระบวนการพัฒนางานศึกษาชิ้นนี้มุ่งสำรวจระดับแรงจูงใจของนักศึกษาคณะรัฐศาสตร์ระดับปริญญาบัณฑิตต่อการเรียนภาษาอังกฤษและพิสูจน์ว่านักศึกษาคณะรัฐศาสตร์ระดับปริญญาบัณฑิตนั้นมีแรงจูงใจเชิงบูรณาการ(integrative motivation) หรือแรงจูงใจเชิงเครื่องมือ(instrumental motivation) มากกว่ากันนักศึกษาจำนวน๑๖๐คนได้รับการคัดเลือกโดยวิธีการแบ่งชั้นภูมิ(stratified sampling) เพื่อทำแบบสอบถามออนไลน์ซึ่งดัดแแปลงมาจากแบบทดสอบของการ์เนอร์(๑๙๘๕) และของกาญจนาปราบพาล(๑๙๘๑) และตอบคำถามปลายเปิดจำนวน๑ข้อเกี่ยวกับความสำคัญของการเรียนภาษาอังกฤษต่อชีวิตข้อมูลเชิงปริมาณถูกคำนวณด้วยสถิติเชิงพรรณาและข้อมูลเชิงคุณภาพถูกประมวลด้วยการจัดประเภทตามชนิดของแรงจูงใจผลลัพธ์ที่ได้จากการศึกษาชี้ให้เห็นว่าระดับแรงจูงใจของนักศึกษาคณะรัฐศาสตร์ระดับปริญญาบัณฑิตอยู่ในระดับที่สูงมากโดยเฉพาะแรงจูงใจเชิงเครื่องมือที่มีบทบาทมากกว่าแรงจูงใจเชิงบูรณาการผลลัพธ์นี้สอดคล้องกับผลลัพธ์ของผลการศึกษาก่อนหน้าส่วนมากนอกจากนี้ยังพบว่านักศึกษาเพศหญิงมีแรงจูงใจในการเรียนภาษาอังกฤษมากกว่าเพศชายผลการศึกษาแสดงให้เห็นถึงช่องทางและคำแนะนำในการพัฒนาแรงจูงใจของนักศึกษาต่อการเรียนภาษาอังกฤษในภายภาคหน้าต่อไป

คำสำคัญ:การเรียนภาษาอังกฤษ, นักศึกษาคณะรัฐศาสตร์, เพศสภาพกับการเรียนภาษา, แรงจูงใจ